In de supermarkt viel mijn oog op een moeder die probeerde een buggy met daarin een peuter en een grote boodschappenmand door een te smal gangpad te manoeuvreren. Helaas mislukte haar poging en een stelling met ondefinieerbare snoepjes rolde over de vloer. Van een afstandje was het een koddig gezicht. Wat er op volgde wat een hartgrondige vloek uit moeders mond, gevolgd door een huilbui. Bijzonder hoe je eigen plezier om dit soort situaties direct omslaat in empathie. We ruimden samen de snoepjes op en ze kalmeerde een beetje, waarna haar tweejarige peuter het op een brullen zetten omdat hij van mening was dat die snoepjes in zijn mondje thuishoorden.

Ze vertelde dat ze het niet goed meer trok. Al twee jaar had ze last van chronische pijn in haar bekken en ze was beland in de akelige vicieuze cirkel van steeds minder doen omdat alles pijn doet, verlies aan kracht en conditie, vermoeidheid, nog meer pijn en door de machteloosheid een kort lontje. Ze ergerde zich aan alles en was een behoorlijke droeftoeter geworden, vooral voor haar gezin. Ze had het eerst niet willen zeggen, maar ze herkende me van de foto uit de krant en haar verhaal rolde er zomaar uit. Ze vertelde dat ze zich had willen laten verwijzen naar onze praktijk, omdat ze gehoord had dat daar een gespecialiseerd multidisciplinair programma wordt geboden voor mensen die last hebben van chronische pijn. “Mensen knappen er behoorlijk van op”, zo wist ze me te vertellen. Maar haar huisarts had haar niet verwezen, hij had gezegd dat we een dure praktijk zijn en je veel zelf moet betalen. En geld had ze amper.

Ik wist even niet wat ik moest zeggen, ik was immers gewoon maar een boodschapje aan het doen.  Maar het verhaal van de huisarts klopte niet en ik besloot te vertellen over de complexiteit van de regelgeving. De maximale tarieven worden niet door onszelf, maar door de Nederlandse Zorg Autoriteit bepaald en daar zitten we fors onder. We zijn dus zeker niet duurder dan bijvoorbeeld de GGZ. Het probleem is dat zorgverzekeraars deze centraal voorgeschreven tarieven vaak maar deels willen vergoeden op het moment dat je een contractvrije praktijk bent. We vinden het kwalijk dat zorgverzekeraars zo handelen en daarom zullen we in veel gevallen het gedeelte dat de zorgverzekeraar niet wil betalen kwijtschelden. Waarschijnlijk wist haar huisarts niets van onze coulanceregeling en wilde hij deze moeder behoeden voor kosten.