Het is bijna anderhalf jaar geleden dat Anke op 62e jarige leeftijd afscheid nam van haar werk. Ze had het goed laten doorrekenen en een vervroegd pensioen zou financieel lukken. Hoewel ze haar werk altijd met plezier had gedaan had ze erg naar haar vrijheid uitgekeken. De eerste zomermaanden had ze genoten; elke dag kon ze weer kiezen waar ze zin in had. Ze zag veel vrienden en ze had haar tuin tot een paradijsje verbouwd. Maar afgelopen winter werd het wat lastiger en ze merkte dat het leven een stuk duurder is wanneer je niet werkt. Bovendien miste ze haar oude identiteit: de vrouw in de organisatie die alle processen kent en de perfecte leermeester voor jonge onervaren collega’s. Twee keer had ze vrijwilligersklussen geprobeerd, maar dat bleek het niet te zijn. Eind van deze zomer begon ze daarom met opnieuw solliciteren en grappend zei ze tegen haar omgeving: ‘als ik later groot ben ga ik wel weer een keer met pensioen’.
Nu, na drie maanden solliciteren is het nog steeds niet gelukt. Hoe kan dat, met een arbeidsmarkt die staat te springen om personeel? Is Anke dan zo vreselijk?
Wel nee, Anke is een gouden werkneemster: loyaal, deskundig en betrouwbaar. Werkgevers zijn echter huiverig om ouderen aan te nemen: ze zitten bovenin hun salarisschaal en zijn daarmee duurder dan een jongere kracht. Ook is er huivering over mogelijke ouderdomskwalen, ze zijn trager in het leren van nieuwe dingen en ze zijn vreselijk eigenwijs. Dat laatste is misschien wel een beetje waar, mijn eigen lief vind mij ook in toenemende mate eigenwijs, maar ik zou dat willen labelen als een uitgerijpte kwaliteit. Anke vertelt dat haar computersnelheid, vergeleken met jongere collega’s, echt wel wat te wensen overlaat. Maar aan de andere kant is Anke fit, stabiel en nagenoeg nooit ziek. Er zijn geen jonge kinderen die haar de halve nacht uit de slaap houden en ook is ze op maandagochtend fris en fruitig omdat de behoefte aan een stapweekend er niet meer is.
Het CPB heeft onlangs haar cijfers gepubliceerd en het is best even schrikken: er zijn binnenkort in bijna alle sectoren onvoldoende mensen voor het werk dat moet worden geleverd. In de groep ouderen zitten echter heleboel Anke’s die zeer waardevol zijn voor een bedrijf. Dus werkgever, als je slim bent zet je nu in op een duurzaam ouderenbeleid, deze mensen worden het goud van je organisatie. Luister naar de Anke’s die je al in je organisatie hebt en creëer samen met hen een voedingsbodem die de oudere werknemer niet afschrijft of pampert, maar van betekenis maakt.
En die eigenwijsheid, ach, die neem je maar op de koop toe.
