Onlangs gaf ik samen met mijn collega een training over lichaamstaal, over wat je eigenlijk allemaal communiceert met je houding, gezichtsuitdrukking en kleine gebaartjes en waar je je vaak niet eens zo bewust van bent. Of over het interpreteren van lichaamstaal en hoe geregeld dat toch verkeerd gaat, met soms akelige communicatiemissers als gevolg. Altijd even navragen dus, of je interpretatie van iemands gedrag klopt.
Met ons non-verbale gedrag ‘lekken’ we eigenlijk informatie naar buiten over wat er bij ons van binnen speelt. Het is best handig hier meer kennis en met name vaardigheid in te ontwikkelen, het maakt namelijk dat je veel meer stuur in handen krijgt om bijvoorbeeld een gesprek constructiever te laten verlopen.
We werken met een groep medewerkers van groot bedrijf. Een erg leuke en enthousiaste groep mensen, de sfeer zit er goed in, ze doen actief mee met alle oefeningen en omdat het een teamuitje is hebben ze oranje-koek meegenomen. Ik heb het idee dat ze op veel fronten al best vaardig zijn op het thema, ze zijn in ieder geval bewust van veel zaken die we doornemen. Vragen over welke plek aan tafel je bijvoorbeeld het beste kunt kiezen om een lastig gesprek niet te laten escaleren weten ze goed te onderbouwen.
We doen vervolgens een oefening in drietallen (persoon A, B en C), waarbij persoon A even naar de gang moet omdat diegene de opdracht niet mag horen. Vervolgens krijgen persoon B en C de opdracht om A te interviewen over zijn/haar guilty pleasure of ander spannend onderwerp. Tijdens dat interview moet persoon B totaal andere lichaamstaal laten zien dan C: Persoon B spiegelt alle lichaamshoudingen, gebaren en gezichtsuitdrukkingen van A (zoveel mogelijk onopvallend nadoen) en persoon C doet dat juist niet. Persoon A weet dit niet van te voren, die weet alleen dat er een interview volgt over guilty pleasure. Het interview duurt een minuut of vijf en nadien horen we de reacties van A op onze vraag “Wat voor verschil heb je beleefd in de verbinding met persoon B dan wel persoon C?”
Joost (een A) benoemt direct dat hij zeker weet dat collega Floor (persoon B) zijn verhaal inhoudelijk echt leuk vond en van C kreeg hij niet zoveel hoogte. Dat zou waar kunnen zijn, maar het grappige is echter dat Floor het verhaal van Joost inhoudelijk helemaal niet leuk vond, ze had vooral heel goed gespiegeld tijdens het interview. Zo krachtig kan bewust ingezette lichaamstaal dus zijn. Uiteraard zijn er lieden die van dit soort kennis misbruik maken, maar het constructief inzetten is toch veel mooier. Het meest mooie gebaar blijf ik de warme glimlach bij een ontmoeting vinden, waardoor je je welkom voelt en gezien. Kleine moeite toch?
