Gebruik je regelmatig LinkedIn, Instagram of Facebook? Dan is je waarschijnlijk wel opgevallen dat veel mensen aardig wat tijd besteden aan het delen van successen. Ik vind het zelf ook best leuk om dingen te delen waar ik trots op ben en ik kijk graag naar mooie succesverhalen en foto’s van anderen.

Keerzijde van deze positieve etalage is dat het een fors scheef beeld van de realiteit oplevert, alsof iedereen altijd maar succesvol is. En hoewel we best weten dat dat grote onzin is, het leven zit immers vol hobbels en bobbels, kan het toch onzeker maken. Het kan een gevoel creëren niet mee te tellen of je te moeten schamen voor bijvoorbeeld een heel gewoon lichaam. Dat is niet alleen op het internet zo, ik zie het ook op scholen en allerlei werkplekken: we verstoppen onze missers en onvolkomenheden en tonen alleen dat wat goed gaat. Met nog meer onzekerheid tot gevolg.

Een mooie manier om dit te doorbreken is het geregeld delen van blunders en oenige momenten. Blunders zijn gênant en lekker echt, en iedereen maakt ze. Het maakt ons weer een beetje gewoon. Bovendien leren we ervan door er over te spreken, juist om te voorkomen dat je dezelfde missers nogmaals begaat. Zo begon bijvoorbeeld mijn eerste leidinggevende functie ongeveer 25 jaar geleden, bij de GGZ. Ik was zowel teamleider als psycholoog en we hadden een nieuwe afdeling opgezet. Cijfermatig ben ik minder sterk dan taalkundig en wanneer ergens het cijfer ‘nul’ staat, dan is dat voor mij gelijk aan ‘niets’. Er moest voor deze afdeling een heel nieuw computersysteem komen en mijn directie was positief verrast over het bedrag waar ik op uitgekomen was, ik mocht de bestelling plaatsen. Toen de factuur kwam had ik nog steeds niets in de gaten, maar het gezicht van mijn directeur vergeet ik nooit. Er stond een nul meer achter het bedrag dan ik had gezegd. Tja…een nul is in sommige gevallen toch iets.

Laatst deed ik een rondje ‘blunders delen’ tijdens een presentatie op een congres. Andrea deelde haar blunder waarbij zij als kersverse verpleegkundige op een afdeling interne geneeskunde zou helpen met het poetsen van tanden. Veel mensen hadden een kunstgebit en Anja wilde haar van haar meest efficiënte kant laten zien. Ze deed alle gebitten bij elkaar in een sopje, dan werd het lekker schoon en doe je veel tegelijk. Maar ja, vind daarna maar eens uit welk gebit van wie is…

Heb jij nou ook een prachtige blunder die je zou durven delen, wil je mij die dan schrijven? Ook lees ik graag wat je van die blunder geleerd hebt. Van de mooiste inzendingen maak ik een artikel. Je hebt even tijd, pas in september ben ik er weer.