Mijn lief sprak laatst een boer en die boer vertelde een mooi verhaal. Of het waar is weet ik niet, ik denk het eigenlijk wel. Maar als niet, dan nog is het een mooi verhaal en net zo goed toepasbaar in de stal als op kantoor.

De boer vertelde dat sommige koeien een vreselijke hekel aan elkaar hebben en dat je die dus beter niet naast elkaar in de stal kunt zetten. Ze klieren elkaar, gunnen elkaar niets en het levert gewoon negatieve stress op. En die negatieve stress heeft weer invloed op de melkproductie. Waarom sommige koeien elkaar niet mogen vertelt het verhaal niet, maar ik kan me er alles bij voor stellen, zo is het met mensen immers ook. Soms kun je niet helemaal goed duiden waarom iemand je een fijn of akelig gevoel bezorgt, maar de ene persoon heb je gewoon liever om je heen dan de andere.

Over schapen heb ik overigens ook wel eens een onderzoek gelezen waaruit bleek dat ook zij beste vriendinnen kunnen zijn en andere soortgenoten volledig negeren.

Nu kom ik momenteel veel in bedrijven waarbij het de vraag is of ik kan meehelpen een betere werksfeer te creëren. Vaak is er dan iets voorgevallen, een conflict of een reorganisatie. Collega’s moeten met elkaar samenwerken die elkaar eigenlijk niet zien zitten. De koers van de directie is dan: we zijn allemaal volwassen, medewerkers hoeven niet elkaars beste vrienden te zijn, maar ze kunnen op z’n minst hun best doen met elkaar samen te werken. En dat is uiteraard waar, mensen hebben fors meer cognitieve vermogens dan koeien en schapen, ze zouden toch over kleine irritaties heen moeten kunnen stappen. De werkelijkheid echter is dat we meer koe zijn dan we denken, helemaal wanneer we er zelf niet voor kiezen om onze werkkamer met Truus te moeten delen. We weten zelf heus wel betere manieren om het werk goed af te krijgen, hoezo moet dat naast en met Truus? Directies vinden het eng om aan dit soort persoonlijke wensen tegemoet te komen, het schept mogelijk een precedent voor allerlei andere persoonlijke voorkeuren. En dan is het ‘hek van de dam’, het werk is straks niet meer te organiseren. En ook dat is goed te snappen, je moet je toch niet voorstellen dat je een ambulance nodig hebt, en de verpleegkundige ziet het vandaag ff niet zitten om met een bepaalde chauffeur te werken. Mwa…

Dus uiteraard ligt de focus van mijn werk ten eerste op het verbeteren van de communicatie en samenwerking op de werkvloer en dat lukt regelmatig best goed. Maar toch denk ik dat het op veel plekken best wat meer kan: binnen een bepaalde marge persoonlijke voorkeuren meewegen geeft gewoon een fijnere sfeer en bovendien een betere (melk)productie!