Marije vindt dat Quinten niets doet in het huishouden en meer met z’n telefoon getrouwd is dan met haar. Quinten vindt dat Marije alsmaar zeurt, er is altijd wel iets niet goed aan hem.
Beide vallen volledig stil wanneer ik hen vraag momenten terug te halen waarin ze het samen echt goed hadden. Hun gedachten lijken zich met mist te vullen, ze kunnen niets bedenken.
Ik wil graag weten hoe ze op elkaar reageerden toen de relatie nog leuk was, ook wanneer ze het niet eens waren met elkaar. Was er speelsheid, warmte, aandacht, fysiek contact? Marije: ‘’ja jeetje, we komen toch niet om over goede tijden te babbelen, we komen om het over onze problemen te hebben.”
Dat klopt, als het niet lekker loopt willen mensen graag daarover vertellen, dat is logisch. Maar in een mopperige verongelijkte stemming zijn mensen niet bij machte om goed naar elkaar te luisteren en samen goede plannen te maken. Thuis niet en ook in de spreekkamer niet. In zo’n negatieve bewustzijnstoestand ligt de oorzaak altijd toch net wat meer bij de ander. En wanneer je dat allebei vindt, kom je geen stap verder. Vaak voelen beide zich niet gehoord en willen ze dat de ander nu eens echt luistert. En ook dat is waar, er wordt niet meer echt geluisterd, mensen vullen al in wat de ander denkt. Maar ooit luisterden ze, hadden ze interessante gesprekken, plaagden ze elkaar, vreeën ze de sterren van de hemel en deden ze samen leuke dingen. Het is dus niet dat ze het niet kunnen, ze doen het niet meer en DAT is meestal het werkelijke probleem.
Ik beloof hen dat we het heus over hun problemen gaan hebben, maar dan vanuit een mindset waarin ze constructief kunnen bijdragen.
Na een poosje komen ze op gang. Ik beluister betekenisvolle anekdotes, over mooie gebeurtenissen en ook over trieste. Ik kijk vooral naar de manier waarop ze toen op elkaar reageerden. Terwijl ze vertellen zie ik hun spieren ontspannen en blikken verzachten. Vraag voor Marije: “stel je voelt je weer net zo lekker in je relatie als toen, en Quinten zit naast je op de bank en kijkt al een uur naar zijn telefoon. Wat zou je dan doen?” Marije weet het direct: “och, dat kan af en toe best, toch? En anders zou ik hem in zijn nek kussen en dan met een lach zijn telefoon afpakken.” Quinten valt in: ‘ja precies, en dat zou ik dan weer leuk vinden, vroeger deden we dan een kussengevecht.” Het verschil is duidelijk, ooit reageerden ze met speelsheid en nu met chagrijn.
Dus wil je negatieve relatiepatronen veranderen, begin dan met ‘doen zoals toen’. Hou je teleurstelling en diskwalificatie achter je tanden! Daar moet je overigens wel echt even voor werken hoor, je valt zomaar terug. Maar als het lukt dan worden daarna de lastige issues echt gemakkelijker bespreekbaar en oplossingen constructiever. Net als toen.
