Marcel is 35 jaar en trots op zijn debatteer-vaardigheden. Hij is verkoper en in zijn vrije tijd actief in de politiek. En inderdaad, als hij spreekt klinkt hij overtuigend en lijkt hij over alles een mening te hebben, inclusief argument waarom die mening klopt. De reden waarom hij hulp zoekt is dat zijn vrouw wil scheiden, hij wil dat niet. Stiekem voel ik mee met zijn vrouw, je zou toch met zo’n debateer-kanon getrouwd zijn, hij klets je zo achter het fornuis.
Ik corrigeer mijn binnenpretje en vraag: “je wilt een scheiding voorkomen, maar je vrouw is niet hier, is dat ook wat zij zou willen?” Nou, het geval is dat Marcel van mij wil leren hoe hij haar kan overtuigen dat een scheiding niet de juiste keuze is, ze is belangrijk voor hem.
Ik vraag of hij thuis heeft gemerkt dat ze waarschijnlijk steeds allergischer is gaan reageren op zijn overtuigingsargumenten. Dat blijkt te kloppen. Mijn volgende vraag is waarom hij denkt dat nog meer overtuiging wel iets zal opleveren. Dan blijft het eindelijk stil en zie ik wat kwetsbaarheid in zijn gelaat. Hij weet het niet en iets niet weten vindt hij afschuwelijk. In de hoop hem in een nieuwsgierige stand te krijgen maak ik het bewust nog iets onaangenamer door te zeggen dat ik zelf ook hard gillend weg zou rennen bij een man die mij voortdurend probeert te overtuigen van iets. Het werkt, eindelijk vraagt hij ‘’wat doe ik dan onhandig, zeg me wat ik anders moet doen?”
We oefenen samen met nieuwsgierigheid, hij heeft namelijk geen idee wat er aan de hand is. Hij mag even helemaal niets ‘vinden’. Hij krijgt de opdracht om haar precies te begrijpen, alsof hij daarna een artikel zou moeten schrijven over wat ze meemaakt en waarom het voor haar logisch is dat ze tot deze keuze neigt, welk probleem probeert ze hiermee op te lossen?
“En jij denkt dat ze dan niet meer wil scheiden”, vraagt hij weifelend. Geen idee, maar dan kun je in ieder geval begrip tonen voor de problemen die ze ervaart en mogelijk staat ze er nog voor open om die samen op te lossen. Nu weet je niet wat haar drijft. Het gaat er niet om haar te overtuigen van jouw gelijk, het gaat erom om samen problemen op te lossen en er iets moois van te maken. Mits ze dat nog wil.
Marcel gaat hoopvol naar huis. Ik vrees dat het te laat is, ik hoop van niet.
Wat zou ik graag willen dat we binnen scholen, gezinnen en werkplekken meer focus leggen op samen problemen oplossen, in plaats van debatteren. En dat je op social media stoer zou zijn als je blijk geeft van begrip voor elkaars situatie en belangen, in plaats van elkaar te bekogelen met argumenten. Debatteren is ordinair armpje drukken met woorden, soms een leuk spel, het leidt alleen niet tot mooie oplossingen.
