Brecht is uitgeput, maar ze kan niet ontspannen: “mijn hoofd bedenkt de hele tijd wat er nog moet gebeuren en die lijst is eindeloos. Ook ‘s nachts gaat mijn hoofd gewoon door, het lijkt wel een vulkaan die voortdurend taakjes uitspuugt”.
Brecht vertelt dat ze zich altijd verantwoordelijk voelt voor de behoeften van anderen. Zelfs als anderen het niet vragen heeft ze de neiging zaken voor hen op te lossen. Ze weet wel waar het vandaan komt: toen ze twaalf jaar was overleed plotseling haar “‘sterke en veerkrachtige mama”. Brecht was de oudste van drie kinderen. Haar vader verloor zich in zijn werk en Brecht leerde als vanzelf op te letten of de jongsten het wel redden. Het zorgen en regelen werd een tweede natuur en nu wil ze er van af.
Volgens een collega van Brecht heeft ze een trauma overgehouden aan het verlies van haar moeder en moet ze dit met traumatherapie verwerken, het zou daarna vanzelf beter gaan. Brecht twijfelt aan deze theorie en ik twijfel met haar mee. Wanneer er sprake is van een Post Traumatische Stress Stoornis zou ik dat behandelen, maar Brecht heeft vooral veerkracht laten zien na een heel ingrijpende gebeurtenis, ze heeft op haar manier gedeald met een moeilijke situatie. Ook heeft ze daar geen akelige herinneringen aan overgehouden.
Mijn eerste actie is haar vertellen dat die tweede natuur dus een prachtige kwaliteit is, ze is ontzettend goed geworden in zorgen en regelen, het schiet alleen een beetje door, het is wat teveel van het goede. Brecht is slim en ziet zelf ook dat haar zorg-neiging niet meer nodig is, maar het is een sterke gewoonte geworden die ze niet kan veranderen, ondanks dat ze er last van heeft. Als ze probeert ‘niet te regelen’ voelt ze zich onrustig en schuldig, alsof ze iets heeft nagelaten. Dus veert ze steeds weer terug. Haar gedrag levert haar, naast uitputting, ook waardering op, mensen zijn vaak erg blij met een vrouw zoals Brecht.
Brecht is opgelucht dat we geen traumatherapie gaan doen en nieuwsgierig naar wat dan wel. Ik meld haar aan bij onze groepsbehandeling “Gezond Zelfvertrouwen”. Haar zelfvertrouwen is nu vooral afhankelijk van de vraag of ze voldoende zorgt en regelt voor anderen. Wanneer ze dit minder doet, voelt ze zich direct waardeloos en dat houdt alternatief gedrag tegen. Naast haar zorgzaamheid kan ze leren om ook een goed gevoel van andere dingen te krijgen.
Ook gaan we samen experimentjes bedenken, bijvoorbeeld een klus delegeren of aan een collega vragen iets voor haar te doen. Ze moet de onrust die dat in eerste instantie gaat opleveren leren verdragen en merken dat het daarna altijd beter en gemakkelijker wordt. Brecht snapt het prima, maar ziet er ook tegenop en trekt een vies gezicht. Wanneer ik haar vraag hoe haar moeder dit zou hebben aangepakt weet ze het direct: “oh ja, gewoon doen!” Dank, mama van Brecht!
