Controle

Sjoerd kijkt me vreemd aan wanneer ik hem vertel dat goede werkrelaties lijken op goede liefdesrelaties. OK, er zijn enkele verschillen, maar de hoeveelheid overeenkomsten is groter. Hetzelfde geldt overigens voor manieren om relationele ellende te herstellen. Of het nou om liefde of werk gaat, er zijn manieren die goed werken. Een voorbeeld:

Sjoerd heeft bonje met zijn baas, of eigenlijk probeert hij haar vooral te ontlopen. Als ze elkaar treffen dan heeft ze, volgens Sjoerd, altijd wat te zeuren. Op mijn vraag om wat voor dingen het dan gaat, weet hij het eigenlijk niet: “gewoon, over alles, ze wil alles weten”. 

Sjoerd verwoordt hier een fenomeen dat gegarandeerd gaat leiden tot escalatie. Hoe meer hij vlucht, hoe meer zij zal achtervolgen. Waarschijnlijk voelt zij zich verantwoordelijk voor de kwaliteit van het werk en nu heeft ze geen enkel zicht. Wanneer hij duikt voelt zij zich niet serieus genomen en door haar controle-neiging voelt hij zich eveneens niet serieus genomen. Een onhandig spel.

Toevallig weet ik van Sjoerd dat hij een aantal jaar geleden een soortgelijke situatie heeft meegemaakt, maar toen gedroeg hij zich net als zijn baas. Ik probeer: “Sjoerd, weet je nog dat je er achter was gekomen dat je vrouw stiekem bijna al jullie spaargeld aan jullie zoon had gegeven? En dat hij toen alles binnen een maand had verbrast aan drank en drugs. Je was daar erg boos over, juist omdat jullie hadden afgesproken hem financieel niet meer te steunen. Je hebt toen bijna je huwelijk om zeep geholpen doordat je een tomeloze controle-neiging kreeg op de uitgaven van je vrouw. En door jouw gerechercheer ging zij jou juist steeds meer mijden. Weet je nog?”  

In eerste instantie vindt Sjoerd dit totaal iets anders, maar hoe langer hij er over nadenkt, hoe meer parallellen hij ziet. Ik laat hem verwoorden wat er in die tijd gebeurde waardoor de relatie met zijn vrouw weer herstelde, ze hebben het immers nog steeds leuk samen. En met hun zoon is het ook goed gekomen.

“Nou”, zegt Sjoerd, “ik was bang dat ze toch stiekem haar hele salaris aan hem zou blijven geven, zeker toen ze opeens een wachtwoord op haar computer zette nadat ze had gemerkt dat ik daar in had gekeken. Maar plotseling veranderde er iets, ze kwam elke dag met bonnetjes, ze vroeg zelfs een bon bij de bakker. Ze deed alles in een map en elke avond opende ze haar computer en liet ze me alles doornemen. Ook begon ze me toestemming te vragen bij allerlei uitgaven. En toen ik aangaf dat dat allemaal niet nodig was bleef ze nog weken doorgaan.” 

Sjoerd ziet dat ik bijna mijn lachen niet kan inhouden. “Of euh….is ze in die tijd soms bij jou langs geweest?”, vraagt hij vol ongeloof. 

Ik besluit de sessie met een knipoog “je zult het nooit weten, maar je weet nu wel wat je moet doen met je baas”.

Geschreven door

Irma van Steijn