Deze tekst is verschenen als column in de Leeuwarder Courant op zaterdag 2 januari 2021.
Julius voelt zich ontmoedigd en ziet er pips uit. Het zou graag het leven delen met een lieve vrouw en meer dan ooit ervaart hij de leegte van huidhonger. Echt niet alleen voor seks, maar gewoon omdat samen beleven zoveel fijner is dan alles alleen te doen. Met zijn vierenzeventig jaar is daten niet zo gemakkelijk. Vroeger was hij getrouwd, daarna had hij een paar korte relaties en nu is hij al vier jaar single. Julius voelt zich in de liefde wat onzeker. Hij is kritisch op zowel zichzelf als op de ander, er is altijd wel iets waar hij zich aan stoort. Jammer, want zo duwt hij mensen bij zich weg. Ik kijk naar hem terwijl hij praat en voel in alles dat hij hunkert naar contact.
We wisten het natuurlijk al, maar in deze tijd van sociale distantie voelen we het extra: we hebben verbinding en liefdevol contact nodig. Van het gebrek eraan worden we eenzaam en somber. En dat leidt op den duur tot meer gezondheidsschade, het tast ons immuunsysteem aan. Julius moppert, omdat alles dicht is en omdat hij van zijn zoon zijn kleinkinderen niet mag knuffelen. Hij weet wel dat hij kwetsbaar is door zowel zijn leeftijd als een longziekte, maar dit is ook ‘hélemaal niets’. Hij merkt dat zijn sombere gedachten toenemen, in alles ziet hij wel iets negatiefs. Hij kan overigens goed benoemen dát hij dat doet, maar hij heeft geen idee hoe hij het moet stoppen.
Wat Julius beschrijft is iets dat we veel zien, namelijk dat er een ‘emotioneel netwerkje’ in het brein is aangezet dat vervolgens op de repeat-stand terecht is gekomen. Het blijft zich herhalen en uitbreiden en als je er tegen vecht, dan is het alsof je bokst in de lucht: je raakt niets. Of nou ja, je raakt ontmoedigd.
Julius raakt wat in de war wanneer ik hem heel serieus vraag of hij bij zijn geboorte al zo’n mopperpot was. Hij begint mij te overtuigen van het tegendeel door vrolijke episodes uit zijn leven terug te halen. Zijn gezicht klaart op en dat was nodig om hem in een ander breinspoor te krijgen. Zijn boosheid maakt plaats voor nieuwsgierigheid een experiment te doen: Hij gaat de komende week twee mensen bellen die hij goed kent, maar waarbij het contact verwaterd is. Ook gaat hij dagelijks een wandelafspraak maken met zijn buurman en mensen op straat complimenten geven. De negatieve nieuwsstroom in de media beperkt hij naar 1 keer per dag en hij gaat onderzoeken hoe een 50-plus datingsite werkt, online. Hij hoeft niet te boksen tegen zijn sombere brein-netwerkjes, hij zet gewoon andere netwerkjes in dat brein ook weer aan.
Hiermee heeft Julius een belangrijke nieuwjaarsboodschap voor 2021 te pakken: hoe lelijk de wereld om je heen ook lijkt, er zijn altijd kleine weggetjes die leiden tot nieuwe ervaringen.
