Deze tekst is verschenen als column in de Leeuwarder Courant op zaterdag 24 april 2021.
Jolanda zou willen dat haar man wat actiever werd. „Hij is echt te dik, ik waarschuw hem vaak voor gezondheidsrisico’s en laat ook blijken dat ik zijn buik niet aantrekkelijk vind. Maar er verandert niets!”
Ik laat Jolanda nadenken over twee vragen. Sommige mensen doen aan beleggen en checken daarom de beursstanden. Wanneer checken zij het meest? Doen zij dat in de periode dat de beurs er niet zo rooskleurig voorstaat of checken ze juist vaker als er een stijgende lijn zichtbaar is? De tweede vraag: stel je hebt een weegschaal gekocht omdat je wat kilo’s kwijt wilt. Wanneer zal je er vaker op staan? Weeg je je vooral op momenten dat de pondjes er vanaf vliegen of juist wanneer je denkt niet te zijn afgevallen?
Jolanda is het met me eens dat het wellicht verstandig zou zijn om vooral te checken als het minder goed gaat, dan kan er op tijd worden bijgestuurd, zowel bij de beurs als met je gewicht. Maar het tegendeel blijkt het geval. Hoe beter de beurs, hoe vaker men checkt, dat geeft even een fijn gevoel. Vallen we niet af, dan laten we de weegschaal links liggen. Vallen we wel af, dan staan we er dolgraag op, en we zetten daardoor ook gemakkelijker door.
Ons brein houdt niet van negatieve informatie. Akelige gevoelens willen we vermijden, we steken de kop in het zand. Maar wanneer we worden beloond met dingen die we graag willen, dan worden we juist kleine junks. We willen steeds meer, het zet ons aan tot actie. Voor Jolanda is dit belangrijke kennis. Ze begint te beseffen dat ze haar man voortdurend van negatieve informatie heeft voorzien door hem te waarschuwen voor gezondheidsrisico’s en hem te laten voelen dat hij faalt. Dit zet hem niet aan tot actie, hij keert zich juist af en wordt inactiever. Hij wordt een hork en zij steeds meer een heks, lekker gezellig.
Jolanda gaat het anders doen en neemt zich voor hem te vertellen dat ze het echt fijn vindt om samen iets met hem te ondernemen. Hij houdt niet van rondjes in de wijk, maar eigenlijk wel van het bos. Dus rijden ze naar het bos. Tijdens en na de wandeling laat ze merken dat ze blij van hem wordt.
Ook geeft ze hem een nieuw horloge cadeau (altijd fantastisch voor mannen). Ze kiest er eentje met een goeie stappenteller en ze vertelt hem na een week dat hij meer stappen blijkt te hebben gezet dan de gemiddelde man van zijn leeftijd. Dikke kans dat hij uit zichzelf nog meer stappen gaat zetten. Welke man wil nou niet beter zijn dan de gemiddelde man?
Het is net een hondentraining: je beloont gewenst gedrag. Ik leerde dit alles overigens van mijn eigen lief. Ik behandel hem dus als mijn hond, en hij mij hierdoor als prinses. Het werkt perfect!
