In een hier en daar spannende lezing geeft Stuart Brown al aan dat spelen van essentieel belang is voor onze ontwikkeling. Omdat hij veel heeft gewerkt met psychopaten en onderzocht heeft wat nou kenmerkend is voor hen, bleek als 1 van de meest kenmerkende aspecten van hun jeugd dat ze erg weinig hebben gespeeld. Ook hetonderzoek naar Taakspelbij de Vrije Universiteit van Amsterdam laat zien dat er een duidelijke samenhang is tussen spel en prosociaal gedrag. Als je kinderen met gedragsproblemen laat spelen dan worden ze direct aangenamer en bovendien verandert het gedrag van hun leraren. Zij worden veel positiever in hun feedback en zo stimuleren leraar en leerling elkaar de goede kant op. Even bekijken hoe dat (taak)spel eruit ziet, klik dan hier!

Ook de rattenonderzoeker Jaak Panksepp is een fervent voorstander van spel. Hij heeft wel een bijzondere bijnaam overigens, de ‘rat tickler’ (rattenkietelaar), omdat hij ontdekte dat ratten het heerlijk vinden om een beetje gekieteld te worden. Deze Panksepp deed veel onderzoek naar spel en ontdekte dat de behoefte om te spelen diep in onze hersenen zit verborgen, laten we zeggen naast de behoefte aan eten, drinken en seks. Ratjes die weinig hadden gespeeld in hun vroege jeugd bleken overigens niet alleen wat anti-socialer dan hun spelende makkers, ze waren ook behoorlijk minder geliefd bij evt. partners. Panksepp bedacht een leuke opzet, hij plaatste 2 mannenratten bij 1 vrouwtje en bekeek wie er met de buit vandoor zou gaan. Apart maar waar, de spelende ratten bleken veel vaardiger in het charmeren van de bevallige vrouw.

Een verrassend nieuw perspectief komt van Chantal Maas die in haar Masterscriptie bekijkt of spel ook de ogen verbetert. Raar maar waar, in de experimentele groep gingen de kinderen beter zien.

Spelen is dus bepaald van groot belang, laten we vooral niet denken dat onze kleuters al heel jong moeten leren stilzitten en moeten leren rekenen en schrijven, ze moeten vooral leren spelen!