LilyRose heeft een blogje van Bernard gepubliceerd in hun Grote Depressie Nummer en voor de liefhebber van het artikel in LilyRose, kun je hier klikken en even doorbladeren naar pagina 15.

‘Vandaag heb ik voor het eerst gespeeld met een VR-bril, de HTC Vive. En wat bijzonder is, ik deed dat met onze zelf ontwikkelde game. Of game? Het is eigenlijk meer een wereld.

Zodra je de bril opdoet, sta je op een strand. Je kunt zelfs heen en weer lopen en de game geeft aan wanneer je dreigt te botsen met stoelen, kasten of tafels. Even wennen en vervolgens echt enorm kicken. Je kunt straks spelen met je stresstoestand en dit was de eerste test, werkt alles wat we hebben gemaakt in de bril? Nou, toegegeven, ik draag niet dagelijks zo’n bril en ben niet zoveel gewend, maar het werkt niet alleen, het is een sensatie! Je kunt lopen, buigen en springen, gewoon zoals je dat dagelijks doet en je kunt je over grote afstanden voortbewegen met behulp van twee apparaten in je hand. Ik heb mezelf even bovenop een berg gebeamd (is dat eigenlijk een werkwoord?) en toen dacht ik: ‘ik stap gewoon van die berg af in een afgrond’. Nou, dat viel behoorlijk tegen. Ik durfde niet, ook al dacht ik nog zo hard, ‘er kan niks gebeuren, ik zit verdorie in een 3D illusie.’ Maar heb mezelf uiteindelijk natuurlijk gewoon bij de lurven gepakt en ben eraf gestapt en viel naar beneden in de game. Jeetje, was is dat een ervaring zeg, ik schrok me echt dood. M’n brein viel en mijn lijf stond op de grond. M’n hele stresssysteem stond direct rood te loeien. Of de game werkt? Nou, meer dan dat, het is levensecht!

Waarom we deze game aan het ontwerpen zijn? Nou, het grappige is dat stress niet per se slecht is, het is vooral slecht als je mindset niet goed is, zo blijkt uit onderzoek dat aan onder andere Harvard is gedaan (zie ook deze leuke Ted Talk van Kelly McGonigal). En we willen mensen leren om te spelen met hun stresstoestand. We leren ze handig worden met stress, doordat we realtime feedback geven op hun stresstoestand. We leren ze allerlei trucjes waarvan we weten dat ze je stress beïnvloeden en ze kunnen steeds precies uitproberen wat helpt en wat niet. En dat onder steeds wisselende externe stressoren (spannende dingen die er gebeuren in de game). Maar we willen veel meer dan dat. Wij denken dat je allerlei verschillende voorkeurs-stress-toestanden hebt. Zo is je inprenting veel dieper als je een emotioneel bent en leer je dus sneller en vergeet je minder. En wij denken dat elk mens andere voorkeuren heeft. Ze ontspannen bij een bepaalde ademhaling en ze leren snel bij een bepaald stressniveau, terwijl hun buurman dat doet bij een ander stressniveau. En wellicht zijn ze beter in wiskunde bij nog weer een heel ander stressniveau.

Hoe dan ook, de game maken we zo dat iedereen slim wordt in zijn eigen lijf, dus de game is zelflerend. De game helpt je met allerlei trucjes en door te meten, bekijkt ie wat het beste werkt voor je. Of het allemaal gaat werken? Geen idee, maar wat een spannend project is dit, vooral als je jezelf van een klif stort ;-).’