Deze tekst is verschenen als column in de Leeuwarder Courant op zaterdag 20 maart 2021.

Vorige week stond in deze bijlage een artikel over vrouwen in de politiek en vrouwelijk leiderschap. Een aantal van hen vertelde over de seksistische feedback die zij regelmatig te verduren krijgen. De keuze in hoe ze met deze feedback omgaan is psychologisch zeer interessant, omdat de bril waardoor ze kijken bepalend is in wat ze ervaren en hoe ze vervolgens reageren.

Nu ben ik zelf ook vrouw, directeur van een bedrijf en sta elke week met mijn kop in de krant. Dus ja, ook ik krijg reacties. Heel vaak zijn het leuke en warme. Zowel mannen als vrouwen stellen vragen over de thema’s die ik aan de orde stel, ze willen iets met me delen of vragen me ergens over mee te denken. Lezers sturen me dierbare verhalen en soms zelfs gedichten. Geregeld word ik op taalfouten gewezen, dat ervaar ik als helpend.

Er zijn ook reacties die bijna uitsluitend door mannen worden gegeven. De eerste categorie betreft mannen die goedbedoelend mij van meer achtergrond en kennis willen voorzien over de thema’s die ik aansnijd. Laatst schreef ik over het vrouwelijk orgasme en omdat een column kort moet zijn is er geen ruimte om uitgebreid over de biologie van ons lijf te schrijven.

Daarop reageerden vijf mannen, van wie drie arts, waarin ze mij heldere uitleg gaven over de werking van het vrouwelijk orgasme. Ik ervaar dat als goed bedoelend en toch zal geen vrouw dat doen. Seksuologie is mijn vak en een bepaalde expertise mag dan echt verwacht worden.

Dan zijn er mannelijke reacties in de categorie ‘op het randje, maar oké’, zoals die meneer die schreef dat hij graag een andere foto bij de column zou willen zien. Een waarop ik een andere jurk draag.

Echt ‘over de grens’ zijn reacties waarin mannen openlijk verwachten dat je een relatie of seks met ze wilt, omdat je over relaties en seks schrijft. Heel bijzonder, alsof de gynaecoloog met iedereen kinderen wil maken. Wanneer hen duidelijk wordt dat ik dat niet wil wordt hun toon diskwalificerend. Aangifte heb ik gedaan tegen een man die vond dat hij zijn seksuele fantasieën met mij moest delen. Inclusief foto’s van zijn jongeheer, die hij maar bleef sturen.

Als vrouw kan ik op verschillende manieren reageren en soms ben ik ook echt even boos of aangedaan, toch zal ik niet snel in het bootje van het slachtoffer stappen. Vanuit die rol zou ik mezelf manoeuvreren in de situatie waarin ik degene ben die beschadigd wordt en de ander wordt dan dus dader van mijn pijn.

Dat is niet zo, die reacties zeggen niets over mij, maar alles over de reageerder die iets over mij of mijn schrijfsels vindt, maar mij niet kent. Het merendeel van de reacties is dierbaar van aard en sommige reacties noem ik maar ‘sociaal wat onhandig’, en die feedback geef ik dan ook terug, netjes verwoord dan hè.