Gevangen in vrijheid 

Zwevend in een ruimte vol weerstand.
Zoekend naar de grond.
De grond dat het antwoord moet zijn, op de zoektocht naar grip.
Grip in de vrijheid van de kunst.
Maar als mijn voeten staan op de bodem en mijn handen zich vastklemmen aan de pen, bevindt zich daar dan de ruimte voor de vrijheid?
Mijn voeten gebonden aan dat wat onder mij ligt.
Mijn handen gebonden aan de druk van de toekomst.
De vrijheid dat zich verhult achter het kostuum van de veiligheid.
Oneindig gebonden aan de vastigheid in de begrenzing. 

Stil, veilig en ontzield door het bestaan van de angst.
Geef mij maar vleugels vol angst, als ik eeuwig mag zweven in mijn dromen.
Geef mij maar een weg gevuld met de donkerte van de duisternis, als ik mag vliegen naar de vrijheid van het licht.
Geef mij maar de oneindigheid van niks, als ik daar mijn verbeelding het leven mag geven.
Laat mij maar de grond doen vergeten, de grip laten verdwijnen en de pen voor de sturing loslaten.
Laat mij maar leven.