Positievere hersenen in 4 stappen: M.A.A.L.

We weten ondertussen hoe groot de invloed van emoties op ons brein is. We ‘herbedraden’ onze hersenen letterlijk door de emoties die we meemaken. Als dit nou kennelijk zo is, hoe doe je dat dan slim?

Wel een beetje bijzonder, soms kom je op bezoek bij een jonge moeder die pas bevallen is en dan moet je altijd onmiddellijk de baby op schoot en er leuke dingen over zeggen. Als zo’n lief kind je dan een soort van verward aankijkt, vraag je je ernstig af of er eigenlijk wel iemand aan boord is. En pas na een paar maanden kan het iets pakken (om het vervolgens onmiddellijk in de mond te willen stoppen). Toch gebeurt er van binnen iets bijzonders, er vindt een ware explosie van groei plaats. Er ontstaan miljarden nieuwe verbindingen en binnen de kortste keren kent een kind de betekenis van miljoenen dingen, relaties en concepten. En na enige tijd zien we dan ook echt iemand aan boord verschijnen.

Gaat dit nou op alle gebieden helemaal vanzelf, vraag je je dan af? Nou “grappig” genoeg wel als het om negatieve, pijnlijke en vervelende dingen gaat. Je focust je er vanzelf op en leert haast als vanzelf om vervelende dingen te vermijden, ook gedrag ontstaat zo als vanzelf. Bij positieve dingen gaat dit niet vanzelf. Het meest gehoorde idee erachter is het volgende. Stel je staat heerlijk te genieten van een zonsondergang, terwijl je beslopen wordt door een leeuw. Dan zou het reuze handig zijn als je toch een soort van ogen in je rug zou hebben die je attenderen op gevaren. En zodra je die gevaren waarneemt, zet het je ook aan tot gedrag. Andersom is het minder relevant. Stel je wordt nagejaagd door een leeuw en juist als je weg lijkt te komen, gaat de zon onder en raak je even helemaal in beslag genomen, je stopt en focust je even heerlijk op de zon op je gezicht. Niet heel wijs wellicht. Hoe dan ook, onze amygdala (een gebiedje in het brein) oriënteert zich op zowel positieve als negatieve dingen, maar de negatieve gaan altijd automatisch en de positieve dingen niet. Positieve emoties hebben wél een grote invloed op je brein, ze veranderen je brein zodanig dat grote universiteiten er ondertussen erg veel onderzoek naar doen, ‘the happy secret’ noemt Shawn Achor van Harvard het zelfs. Positieve emoties herbedraden je brein letterlijk en je gaat er 31% beter van functioneren, blijkt uit zijn onderzoek. Reden genoeg om je aandacht juist op de positieve dingen te richten!

Maar dan de volgende vraag, hoe doe je dat dan zo slim mogelijk? Hoe zorg je ervoor dat je niet alleen automatisch focust op alles wat mis is, maar herbedraad je je brein in je eigen voordeel? Nou, Rick Hanson, neuropsycholoog aan de Universiteit van Californië, introduceert een 4-staps raket, de H.E.A.N.-methode en die vertaal ik voor het gemak maar even naar het Nederlands en dan heet ie vanaf nu de M.A.A.L.-methode (in de zin van vermenigvuldigen). Het idee erachter is om de positieve emotie zo diep mogelijk in te laten grijpen in je brein.

Je doet het als volgt:

  1. Merk het positieve op, kijk om je heen of kijk naar binnen naar een fysieke sensatie en zoek iets dat je mooi, lief, gezellig, warm ofzo vindt
  2. Aandacht, geef bewust minstens 10 seconden aandacht aan wat je zojuist hebt opgemerkt
  3. Absorbeer, gebruik je fantasie en je verbeelding door je voor te stellen dat je dit positieve helemaal in je opneemt, tot in je hart, tot in je botten en tot in al je vezels
  4. Link het met iets negatiefs. Deze laatste stap is een verrassende en Rick Hanson noemt ‘m optioneel. Eigenlijk stelt hij voor om het positieve te gebruiken om het negatieve gevoel op te vangen, te wiegen als een baby’tje, het in perspectief te zien, je erin te leren ontspannen en ervan te leren.

De eerste stap is je kop in de positieve stand zetten (want dat gaat niet vanzelf) en de volgende 2 stappen zorgen ervoor dat het dieper je brein ingaat. Dus de emotionele afdruk in je brein vergroot je ermee. De laatste stap doet hetzelfde en zorgt bovendien voor verlichting van datgene wat zwaar en negatief voelt in je. Zo vermenigvuldig je letterlijk de bedrading. Dit wordt wel ‘self-directed neuroplasticity’ genoemd, je herbedraadt je brein.

Geschreven door