Ik ben er geen fan van. Bloggen. Wanneer men mij vraagt iets te schrijven over een willekeurig onderwerp, reageer ik meestal wat afwerend. Tenzij het iets praktisch of theoretisch betreft. Zoals de notulen van een vergadering. Of een reisverslag. Dat vind ik wel leuk. Dan is er helder welk doel het dient en wie het gaat lezen. En dat kan ik bij deze blog niet voorspellen…
Het gevoel dat ik krijg bij de vraag of ik een blog wil schrijven, werd goed verwoord door Floortje Dessing bij De Wereld Draait Door (zie link hieronder). Matthijs van Nieuwkerk vertelde haar dat hij zo weinig weet van haar persoonlijke leven. Floortje zegt, oprecht verbaasd: ‘Ik denk ook altijd dat het mensen geen snars interesseert wat ik verder doe ofzo’. Zo ervaar ik dat ook. Wie is er nou geïnteresseerd in het lezen van beslommeringen uit mijn dagelijks leven? Tegelijkertijd is er in de afgelopen maanden ruimte gekomen voor een aanvullende overtuiging: ‘Vliegensvlug Vooruitstruikelen helpt!’
Deze term is afgeleid van een Innovatie Training die ik volgde. ‘Failing fast forward’ was daarbij het devies. Dingen bedenken, ze razendsnel testen, terug naar de tekentafel en een nieuwe, verbeterde versie uitbrengen. In ons team in Groningen zochten we naar een Nederlandse vertaling die de lading dekt en we kwamen uit op bovenstaande. Hoe zeer ik ook die eerste twijfel of drempel bemerk als mij iets gevraagd wordt wat buiten mijn comfort zone ligt, ik leer nu dat vooruitstruikelen mij verder helpt. Eerst maar eens proberen en dan bekijken of het gewerkt heeft. Door een nieuwe ervaring op te doen, verandert het perspectief. Ik blijf in beweging en het is gemakkelijker manoeuvreren met een beetje snelheid. Zó zet je stappen en kom je verder. Niet door duimendraaiend aan een tafel naar buiten te staren, wachtend tot de inspiratie aan komt waaien.
Deze overtuiging vormt de basis voor een training die we ontwikkeld hebben bij Maarsingh en van Steijn Groningen: de Millennial Training. Zowel tijdens behandelingen als in mijn persoonlijke omgeving merk ik dat mensen terughoudend zijn om dingen te proberen of te ondernemen, waarvan ze niet 100% zeker zijn dat het gaat lukken. Dit betreft vooral ‘de Millennial’ (geboren tussen 1980 en 2000). En dat is zonde. Want deze generatie zit mijns inziens (niet geheel objectief, ik ben er ook één) boordevol vernieuwende, moderne ideeën die slechts af en toe het levenslicht zien. En daar krijgen ze last van, de Millennials. Het stagneert hen op hun levenspad, maakt ze terughoudend, angstig en/of somber. Met mij willen ze het er in de spreekkamer wel over hebben. De drempel om een groep te volgen met mede-Millennials ligt hoger. Wellicht delen ze met hun vrienden of familie een gedeelte van de zin waarmee ik deze blog startte: ‘ik ben er geen fan van. Groepen’.
En tóch. Als ze het aandurven om zich buiten hun comfort zone te begeven. Al vooruitstruikelend nieuwe perspectieven op te doen. Dán gebeuren er mooie dingen! Ik heb het tijdens de eerste training die we gaven, mogen ervaren. Zoveel nieuwe ideeën! Zoveel energie! Binnenkort start de tweede ronde en nummer drie staat voor mei op de planning. Wie het aandurft, mag meedoen! Wie weet steek je er wel wat van op. Of is het zelfs leuk. Plezieriger en inspirerender dan verwacht. Net als het schrijven van deze blog…
https://www.youtube.com/watch?v=iaAqj_s-kxc
Froukje Jackson, GZ-psycholoog